سعیده قرشی: معمار، پژوهشگر- دوات، زیباشهر خط سوّم نوعی طرز تفکر در عرفان ایرانی است که راه‌های نارفته و عوالم کشف نشده را پیشنهاد می‌کند. خط سوم، برگرفته از سخنی معروف از شمس تبریزی است به این صورت «...می‌گویمش: چون منکری، رها کن، برو. ما
شهاب‌الدین تصدیقی امروز همه‌ی ما ساعت‌ها سرمان در گوشی و کامپیوتر و تلویزیون و دیگر رسانه‌های دیجیتال است. چند ساعت از روزمان را غرق در این وسایلیم؟ ۳ سال پیش این زمان چقدر بود؟! بله... زندگی ما با سرعت سرسام‌آوری در حال شیرجه به درون
عصر روز یکشنبه، ۲۵ آذرماه جاری، تماشاخانه «استاد اکبر رادی» میزبان گفتمانی در راستای معماری و شهر بود؛ نشستی با چاشنی نوآوری و امید....در گوشه‌ای از سِن پیانیستی در حال نواختن، میز قدیمی از چوب گردو، دو صندلی لهستانی، یک ساعت قدیمی که هنوز کار می‌کند و جمعی با رنگ و نوای فرهیختگی، چه دانشجو، چه حرفه‌مند و پژوهشگر و مدرس و… همه چیز و همه کس بوی هویت اینجایی و هماهنگی فرم و محتوا را می‌داد…. قرار بود در مورد تعامل پیرامون شهر و متعلقاتش بشنوند و بگویند حتی آن صندلی‌های لهستانی و پیانو و پنکه یادگار مادربزرگ.عنوان جلسه «اندیش‌زایی فضای مصنوع» است؛ شاید در نگاه اول اندکی گنگ که البته بعدش مشخص شد هدف از آن ایجاد سکویی برای تعامل ایده‌هاست، ایده‌هایی امیدبخش و نوآورانه برآمده از دغدغه‌ها و در راه حرکت به سوی شهری دانش‌بنیان‌تر و فرهنگ‌سازتر، خانمی که ماجرا را هدایت می‌کرد اینطور می‌گفت و البته اینطور هم بود....
