مفهوم مشارکت عمومی – خصوصی – مردمی یکی از روش‌های نوظهور برجسته کردن نیاز به توسعه مشارکتی میان بازیگران خصوصی و عموم مردم در یک روند مشترک است. پرسش اینجاست این روش چه چالش‌هایی را می‌تواند برطرف کند و چه نوع پتانسیلی می‌تواند داشته باشد؟
کشورهای در حال توسعه بر اهمیت مشارکت شهروندان در قوانین و سیاست‌های برنامه‌ریزی خود تأکید می‌کنند. در عین حال آنها به طور مداوم مدل‌های جدیدی را توسعه می‌دهند تا شرکت‌های خصوصی را از طریق انواع مختلف مشارکت‌ها و حالت‌های همکاری عمومی و خصوصی درگیر پروسه‌های برنامه‌ریزی کنند. به طور معمول، همکاری حکمروایی شهری با شرکت‌ها از یک طرف و مشارکت شهروندان از طرف دیگر به طور جداگانه مورد بحث قرار می‌گیرد هرچند انتظار می‌رود هر دو در روند برنامه‌ریزی یکسانی تأثیر بگذارند. مفهوم مشارکت عمومی-خصوصی-مردمی یکی از روش‌های نوظهور برجسته کردن نیاز به توسعه مشارکت بازیگران خصوصی و عموم مردم در یک روند مشترک است. اما چه چالش‌هایی می‌تواند برطرف کند و چه نوع پتانسیلی می‌تواند داشته باشد؟
چالش‌های بسیاری در راه‌های فعلی ترکیب مشارکت‌های دولتی و خصوصی و مشارکت شهروندان وجود دارد. به عنوان مثال اینکه چگونه مشاركت دولتی و خصوصی بین حکمروایی شهری و بازیگران خصوصی مانند صاحبان زمین و توسعه‌دهندگان شفافیت تصمیم‌گیری را محدود می‌كند. با تأکید بر موقعیت‌های مختلف بازیگران خصوصی و شهروندان در برنامه‌ریزی‌ها، به چگونگی مشارکت عمومی و خصوصی و مشارکت شهروندان بر اساس ایده‌ها و اصول مختلف می‌توان اشاره کرد. مشارکت‌های دولتی و خصوصی بر اساس ایده حاکمیت شبکه‌ای است که از طریق مذاکره انجام می‌شود و از طریق قراردادهایی رسمی می‌شود. مشارکت شهروندان، عدم تعادل بین تأثیر بازیگران خصوصی و عموم مردم نیز تحت تأثیر فاصله زمانی بین مشارکت‌های دولتی و خصوصی و مشارکت عمومی است. عدم تعریف پروسه‌های ورود برای عموم مردم در اوایل مراحل برنامه‌ریزی باعث افزایش تمرکز بر ملاحظات اقتصادی و پایداری اقتصادی پروژه شده و هزینه ایجاد محیط‌های شهری قابل زندگی بر اساس نیازهای جوامع محلی مورد غفلت قرار می‌گیرد.
مفهوم مشارکت عمومی – خصوصی – مردم به عنوان راهی برای رفع مشکلات مربوط به مشارکت دولتی – خصوصی با در نظر گرفتن عموم مردم در مشارکت‌ها و در کنار بازیگران دولتی و خصوصی ظهور کرده است. همچنین مفاهیم سیاست جدید دیگری با هدف ایجاد حاکمیت فراگیرتر با مشارکت بازیگران مختلف وجود دارد، رویکرد
مشارکت عمومی – خصوصی – مردم به طور خاص توجه به افزودن عموم مردم و شهروندان به مشارکت‌های دولتی و خصوصی و به ویژه پرداختن به مشکلات متجلی در کیفیت زندگی آنها را مورد هدف قرار می‌دهد.
این رویکرد بر توسعه فرایندهای برنامه‌ریزی متمرکز است که با درگیر کردن بازیگران خصوصی و شهروندان می‌تواند کارآمد و باز باشد شیوه‌های مشارکت ذینفعان از قانون‌گذاری و فرهنگ‌های برنامه‌ریزی محلی و ملی ناشی می‌شود.
مشارکت عمومی و خصوصی شامل همکاری بین یک سازمان دولتی و یک شرکت بخش خصوصی است که می تواند برای تأمین مالی، ساخت و بهره‌برداری از پروژه‌ها مانند شبکه‌های حمل و نقل عمومی، پارک‌ها و مراکز همایش مورد استفاده قرار گیرد. تأمین مالی یک پروژه از طریق مشارکت دولتی و خصوصی می‌تواند اجازه دهد پروژه زودتر به اتمام برسد یا در وهله اول امکان آن را فراهم کند. مشارکت‌های دولتی و خصوصی معمولاً شامل امتیازات مالیاتی یا سایر درآمد عملیاتی، محافظت در برابر مسئولیت یا حقوق مالکیت جزئی بر خدمات و املاک اسمی عمومی به بخش خصوصی، موسسات انتفاعی است.
