گر نبود خنگ مطلا لگام

زد بتوان بر قدم خویش گام

ور نبود مشربه از زر ناب

با دو کف دست، توان خورد آب

ور نبود بر سر خوان، آن و این

هم بتوان ساخت به نان جوین

ور نبود جامه اطلس تو را

دلق کهن، ساتر تن بس تو را

شانه عاج ار نبود بهر ریش

شانه توان کرد به انگشت خویش

جمله که بینی، همه دارد عوض

در عوضش، گشته میسر غرض

آنچه ندارد عوض، ای هوشیار

عمر عزیزیست، غنیمت شمار

 

روز سوم اردیبهشت در تقویم رسمی کشور، روز بزرگداشت شیخ بهایی نام‌گذاری شده است. هاءالدین محمد بن حسین عاملی معروف به شیخ بهایی، همه چیزدان، حکیم، علامه،  فقیه، عارف، منجم، ریاضیدان، شاعر، ادیب، مورخ و دانشمند ایرانی در  قرون دهم و یازدهم هجری بود که در دانش‌های فلسفه، منطق، هیئت و ریاضیات دانایی داشت، در حدود ۹۵ کتاب و رساله از او در سیاست، حدیث، ریاضی، اخلاق، نجوم، عرفان، فقه، مهندسی، هنر و فیزیک بر جای مانده‌است. به پاس خدمات او به علم ستاره‌شناسی، یونسکو سال ۲۰۰۹ که مصادف با سال نجوم می‌بوده نام شیخ را در لیست مفاخر ایران ثبت کرد.  

بیش از 14 سال پیش در روز جمعه، 11 آبان 1386 با مصوبه 611 جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی، روز سوم اردیبهشت، روز تولد شیخ بهایی، در تقویم کشورمان به‌عنوان روز ملی کارآفرینی نام‌گذاری شد.

جالب توجه است که اولین بار این روز در روزنامه همشهری در سال ۱۳۸۳ به عنوان پیشنهادی برای روز معمار مطرح شد و قرار شد که در صورت موافقت ریاست جمهوری وقت به تقویم رسمی کشور اضافه شود؛ هرچند این اتفاق به طور رسمی در تقویم رسمیت نیافت اما سال ۱۳۸۳ انجمن مفاخر معماری ایران مراسمی را در روز ۳ اردیبهشت مصادف با سالروز تولد شیخ بهایی برپا کرد و پیشنهاد کرد تا این روز به نام روز معماری شناخته‌شود.

شیخ بهایی نمادی از تفکر، ساختن و ارزش‌آفرینی است. شیخ بهایی در عصر خود دانش را به فناوری تبدیل کرد و خدمات ارزشمند علمی، فرهنگی و عمرانی از خود به یادگار گذاشت. اینکه روز بزرگداشت او وجه اشتراک دو عرصه در ظاهر متنافر نظیر معماری و کارآفرینی شده، بسیار جالب توجه است و آغازی بر تفکر پیرامون موضوع ارزش‌آفرینی و ساختن ]در معنای اصلی کلمه[، درک تحلیل ذینفعان و میزان اثرگذاری بر جامعه، اقتصاد و آینده  این دو حوزه خواهد بود.